.
بخشیدن آسان نیست اما ما می‏ توانیم در عرض یک روز و یا حتی در چند ثانیه یک نفر را ببخشیم. ابتدا باید با خود عهد ببندیم که می‏ خواهیم تغییر کنیم و با خشم و نفرت به زندگی ادامه نداده و می‏ خواهیم فضای فکری و ذهنی خود را باز کنیم و نیز باید بدانیم که مزمن شدن این خشم و کینه ، آسیب جدی به روان و آرامش ما خواهد زد.
یکی از راههای ساده برای بخشیدن دیگران این است که خودمان را جای فرد خطاکار بگذاریم. ببینیم چرا او دست به چنین کاری زده است و از خود بپرسیم “کدام رفتار من باعث شده تا او چنین کند؟” یا "چه کمبود ها و نواقصی در گذشته آن فرد وجود داشته تا دست به چنین خطایی زده است؟". بدانیم که هیچ کس از ابتدا خطاکار نبوده و هیچکس قصد آزار و اذیت دیگری را ممکن است به عمد و با قصد و نیت آزار دادن دیگری نداشته باشد.
راه دیگر برای بخشیدن افراد این است که بدانیم گذشته دیگر بر نخواهد گشت و اتفاقی که افتاده دوباره از نو طراحی نخواهد شد. پس چرا خود را ناراحت کرده و غده‏ ای را در ذهن خود بوجود آوریم و با نبخشیدن دیگران آن غده را روز به روز بزرگتر کنیم؟ با خود تصور کنیم که نبخشیدن‏ ها مانند سنگ هایی هستند که سر راه پیشرفت ما قرار دارند. ما با بخشیدن آرامش را برای خود به ارمغان آورده و در واقع لطفی به خودمان می‏کنیم.
گذشت را نباید به معنای ایجاد رابطه مجدد بدانیم. ایجاد رابطه در صورت تمایل مرحله بعدی گذشت است و لازم است قبل از اینکه بخواهیم با فرد مقصر رابطه برقرار کنیم، فرایند گذشت را در خودمان کامل کرده باشیم.
– گذشت و بخشش را نباید به معنای فراموش کردن اتفاقات پیش آمده بدانیم. واقعیت این است که اتفاقات زندگی، اتفاق افتاده اند و نمی توانند فراموش شوند. کاری که گذشت می کند این است که بار هیجانی ماجرا را می گیرد و باعث می شود که ما دیگر از بابت یادآوری آن اتفاق حالمان بد نشود نه اینکه آن ماجرا را به کلی از ذهن‌مان پاک کنیم.
توحه:
– نباید به خاطر گذشت منتی بر سر کسی گذاشت. همانطور که گفته شد گذشت انتخاب خودمان بوده است، ما برای بهتر کردن حال خودمان آن را انتخاب کرده‌ایم و کسی ما را مجبور به آن نکرده است.

#‌گذشت #‌بخشش #‌بخشیدن