به جهان این روزهای خود که می نگرم، به ناگواری‌ها و افسوس‌ها، به خشونت‌ها و بی‌اخلاقی‌ها،
احساس می‌کنم در نقطه‌ای از زندگی، چیزی را جا گذاشته‌ایم.
انسان معاصر خشت اول را در کودکی و نونهالی لق گذارده که هر چه در آسمانها تلاش می‌کند این دیوار صاف نمی‌شود که نمی‌شود.
به اعتقاد من باید به کودکی انسانها، عشق را، کنار هم زیستن را آموخت. چه بهتر که این درس محبت با زبان نمایش باشد.
تئاتر در آنِ واحد تمامی هنرها را با خود دارد و اساس تئاتر بزرگسال هم بر ستون‌های تئاتر کودک بنا شده است.
تئاتر با روح کودک تماس می‌گیرد تا هوای جهان تازه شود.
کاش جهان را در کودکی‌اش دریابیم.
کاش کودکان بزرگ بودند و بزرگان کودک.
کاش می‌شد اداره‌ی جهان را به کودکان سپرد.
"يادداشت من در بولتن جشنواره "
#‌شهره_سلطانی
#‌جشنواره_تئاتر_کودک_و_نوجوان
#‌کوذک#‌کودکان#‌حقوق_کودکان#‌حمایت_از_کودکان