آسمان ابری ست از آفاق چشمانم بپرس ابر، بارانی ست از اشک چو بارانم بپرس تخته دل در کف امواج غم خواه

آسمان ابری ست از آفاق چشمانم بپرس

ابر، باراني ست از اشك چو بارانم بپرس

تخته ی دل در كف امواج غم خواهد شكست

نكته را از سينه ي سرشار توفانم بپرس

در همه لوح ضميرم هيچ نقشی‌جز تو نيست

آنچه را مي گويم از آيينه ی جانم بپرس

آتش عشقت به خاكستر بدل كرد آخرم

گر نداري باور از دنياي ويرانم بپرس

پرده در پرده همه خنياگر عشق توام

شور و شوقم را از آوازي كه مي خوانم بپرس

در تب عشق تو مي سوزد چراغ هستی ام

سوزشم را اينك از اشعار سوزانم بپرس

جز خيالت هيچ شمعي در شبستانم نسوخت

باري از شعر ار نپرسی از شبستانم بپرس

#‌حسین_منزوی
عکس از من
تهران