مدتی بود که نمی خواستم بنویسم پژواک بدبختی های مردم سرزمینم باشم اما مرگ مظلومانه تو ناصرخان باعث

مدتي بود كه نمي خواستم بنويسم و پژواك بدبختي هاي مردم سرزمينم باشم اما مرگ مظلومانه تو ناصرخان باعث شد دوباره بنويسم هر چند تلخ .

ناصرخان چهل سال ممنوع شدي و نگذاشتند بازي كني همچون فردين همچون بهروز همچون پوري بنايي و بسياري زنان و مردان ديگر .
هنوز هم بسيارند كساني ديگر كه ممنوع القلم اند .
ممنوع الصدا و ممنوع التصوير اند .
ممنوع الورود و ممنوع الخروجند .
هستند كساني كه در حصرند و ممنوع اند از زندگي در كنار مردم و بودند كساني كه ممنوع النفس شدند به فرمان توهم اما همه ميدانيم كه در اين چهل سال دردناك تر آن است كه خنده ممنوع است .
عشق ممنوع است .
آزادگي ممنوع است .
حقيقت ممنوع است اما تا دلت بخواهد اضطراب و استرس و بدبختي هاي رنگ به رنگ گراني و آلودگي خشك سالي و دروغ و ريا و فريبكاري حذف و سانسور قصه هر روز اين ملت است .
ميدانم و ايمان دارم مرگ پايان نيست شروعي دوباره است درست جايي كه تاريكي به اوج ميرسد خبر از روشنايي ميدهد .
.
روحت شاد و يادت گرامي ناصر عزيز
#‌ناصر_ملک_مطیعی .
.
عكس از ايرنا