نزدیک به هزار صد روز از رفتنت میگذرد، هر روزش هزار صد روز بود، سخت تلخ پر از دلتنگی ، پر

نزديك به هزار و صد روز از رفتنت ميگذرد، و هر روزش هزار و صد روز بود، سخت و تلخ و پر از دلتنگي ، پر از اشك و خاطره ... در كنارم تو را حس ميكنم ، در هر لحظه ... روزي نيست كه بيدار نشوم و بي اختيار به اين فكر نكنم كه امروز ديگر تو هستي... در كنارم تو را حس ميكنم ، اما باور كن كه اين حس كردن كافي نيست ، ميخواهم با حواس پنجگانه ام حس ت كنم،
ميخواهم زنگ صدايت دوباره وجودم را بلرزاند، راستي بابا چقدر صدايت زيبا و عجيب بود ، چقدر دلتنگ حرف زدن با تو ام ،

در كنارم تو را حس ميكنم ، با تو حرف ميزنم ، اما خسته ام از تصور شنيدن صدايت ، گوشهايم دلتنگ شنيدن صداي توست... اسمم را صدا نميزدي ، يادت هست؟
هميشه نام خودت را ميگفتي : بابا؟
اين : بابا؟ ي سوالي معنيش ميشد : برزو

در كنارم تو را حس ميكنم ، وقتي در يك سكانس سخت كار گير ميكنم و هيچكس جز تو نميتواند كمكم كند ، بي اختيار دستم بسمت موبايلم ميرود ، اما شماره تو هزار و صد روز است كه خاموش است ، و اين خاموشي ربطي به شبكه هاي مخابراتي ندارد ، تو واقعاً در دسترس نيستي.
در كنارم تو را حس ميكنم ، وقتي با جانيار بازي ميكنم ، وقتي با جانيار قدم ميزنم ، وقتي ... وقتي ... وقتي .... در كنارم تو رو حس ميكنم ... تا زنده ام ... تا وقتي هستم ... تا چند هزار و صد روزِ ديگر ؟.... نميدانم ... در كنارم تو را حس ميكنم
سه سال گذشت
گريم : استاد عبدا... اسكندري
#‌انوشيروان_ارجمند
#‌برزو_ارجمند
#‌بهار_ارجمند