|
7 سال پیش
رضا رفیع
با همایون شجریان در کاخ همایونی شاهنامه فردوسی، متنی حماسی است که به مدد اساطیر ایرانی، زبان شعر
با همایون شجریان در کاخ همایونی
شاهنامه فردوسی، متنی حماسی است که به مدد اساطیر ایرانی، زبان و شعر فارسی را متحول ساخته است. این منظومه بخردانه و حکیمانه، در حقیقت مجموعه ای از درس‌ها و داستان ها و شخصیت‌های بی‌شماری است که حتی امروز نیز می‌توان از آن بهره های فراوان برد.
کنسرت - نمایش سی، اثری با آهنگسازی سهراب پورناظری و خوانندگی همایون شجریان، که بیش از سی شب در محوطه سبز کاخ سعدآباد تهران برگزار شد؛ شاهد مثالی تازه از این ادعاست که اگر عقل باشد، می شود با رویکردی علمی و هنری به شاهنامه فردوسی و دیگر متون کهن پارسی، شاهکارهایی متناسب با زمانه و سلایق نسل جوان ساخت تا باعث آشنایی و ارتباط بیشتر این نسل با گذشته ادبی و فرهنگی مان شود.
در این کنسرت - نمایش جدید و مبتکرانه که شاید نوعی اپرای ایرانی محسوب شود؛ کارگردانی کار را دوست هنرمندم جناب علی اصغر دشتی برعهده داشتند که به نحو احسن از پس این مهم برآمدند. در بخش های نمایشی کار نیز بازیگران هنرمندی چون: بهرام رادان، مهدی پاکدل، سحر دولتشاهی،صابر ابر، دلنیا آرام و.... ایفاگر نقش های اسطوره ای شاهنامه بودند که خود بر جذابیت های بصری اثر افزوده بود.بخش هایی از دل باختن زال به رودابه تا رستم در جهان به وجود آید.
در این کار تماشایی، موسیقیدانان ایرانی با بازیگران، تصویرگران، گروه فیلمبرداری، نور و صدا همراه شده بودند تا تجربه‌ای چند وجهی برای مخاطب پدید آورند. اتفاقی که تاکنون در ایران رخ نداده و در نتیجه هرشب، هزاران نفر، آنهم با بلیت های بالای ۱۰۰ هزار تومان، به تماشای کار می نشستند.
در سکوت کامل و غرق تماشای صحنه های نمایش و آواز خوش همایون که برای همه، بوی خوش پدر را می داد و یاد خسرو آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان؛ که خدایش سلامت دارد.
صحنه عجیبی بود. سکوت سبز اطراف و ماه نقره ای در آسمان و کاخ اعلیحضرت همایونی در مقابل و تصویر بارش قطرات باران بر دیوارها و ستون های کاخ و طنین خوش صدای شجریان و این شعر امیرخسرو دهلوی که:
ابر می بارد و من می شوم از یار جدا
چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا
ابر و باران و من و یار، ستاده به وداع
من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا
#من نیز به لطف کارگردان این کنسرت - نمایش، توفیق رفیق شد تا شبی از شب های پایانی، به تماشای این برنامه نمایشی و موسیقایی بنشینم و حظ کنم. و بنازم به اوج و اعتلای ادبیات کهن و موسیقی و آواز خوش این سرزمین که باعث اقتدار و ابهت نام ایران در سراسر دنیاست و نیازی نیست که با جنگ و زور و سر و صدا بخواهیم فرهنگ خود را صادر کنیم...
#کنسرت_سی
#همایون_شجریان
شاهنامه فردوسی، متنی حماسی است که به مدد اساطیر ایرانی، زبان و شعر فارسی را متحول ساخته است. این منظومه بخردانه و حکیمانه، در حقیقت مجموعه ای از درس‌ها و داستان ها و شخصیت‌های بی‌شماری است که حتی امروز نیز می‌توان از آن بهره های فراوان برد.
کنسرت - نمایش سی، اثری با آهنگسازی سهراب پورناظری و خوانندگی همایون شجریان، که بیش از سی شب در محوطه سبز کاخ سعدآباد تهران برگزار شد؛ شاهد مثالی تازه از این ادعاست که اگر عقل باشد، می شود با رویکردی علمی و هنری به شاهنامه فردوسی و دیگر متون کهن پارسی، شاهکارهایی متناسب با زمانه و سلایق نسل جوان ساخت تا باعث آشنایی و ارتباط بیشتر این نسل با گذشته ادبی و فرهنگی مان شود.
در این کنسرت - نمایش جدید و مبتکرانه که شاید نوعی اپرای ایرانی محسوب شود؛ کارگردانی کار را دوست هنرمندم جناب علی اصغر دشتی برعهده داشتند که به نحو احسن از پس این مهم برآمدند. در بخش های نمایشی کار نیز بازیگران هنرمندی چون: بهرام رادان، مهدی پاکدل، سحر دولتشاهی،صابر ابر، دلنیا آرام و.... ایفاگر نقش های اسطوره ای شاهنامه بودند که خود بر جذابیت های بصری اثر افزوده بود.بخش هایی از دل باختن زال به رودابه تا رستم در جهان به وجود آید.
در این کار تماشایی، موسیقیدانان ایرانی با بازیگران، تصویرگران، گروه فیلمبرداری، نور و صدا همراه شده بودند تا تجربه‌ای چند وجهی برای مخاطب پدید آورند. اتفاقی که تاکنون در ایران رخ نداده و در نتیجه هرشب، هزاران نفر، آنهم با بلیت های بالای ۱۰۰ هزار تومان، به تماشای کار می نشستند.
در سکوت کامل و غرق تماشای صحنه های نمایش و آواز خوش همایون که برای همه، بوی خوش پدر را می داد و یاد خسرو آواز ایران، استاد محمدرضا شجریان؛ که خدایش سلامت دارد.
صحنه عجیبی بود. سکوت سبز اطراف و ماه نقره ای در آسمان و کاخ اعلیحضرت همایونی در مقابل و تصویر بارش قطرات باران بر دیوارها و ستون های کاخ و طنین خوش صدای شجریان و این شعر امیرخسرو دهلوی که:
ابر می بارد و من می شوم از یار جدا
چون کنم دل به چنین روز ز دلدار جدا
ابر و باران و من و یار، ستاده به وداع
من جدا گریه کنان، ابر جدا، یار جدا
#من نیز به لطف کارگردان این کنسرت - نمایش، توفیق رفیق شد تا شبی از شب های پایانی، به تماشای این برنامه نمایشی و موسیقایی بنشینم و حظ کنم. و بنازم به اوج و اعتلای ادبیات کهن و موسیقی و آواز خوش این سرزمین که باعث اقتدار و ابهت نام ایران در سراسر دنیاست و نیازی نیست که با جنگ و زور و سر و صدا بخواهیم فرهنگ خود را صادر کنیم...
#کنسرت_سی
#همایون_شجریان
بیشتر...
تبلیغات
تبلیغات
مطالب مرتبط
