١٨١- دوستانم ميگن تو بعد خيلى از كنسرت هاى بزرگ يهو انگار غيب ميشى در صورتى كه همه انتظار داريم از اون اجراى عالى و پر هيجان اول خودت عكس و فيلم و مطلب آپ كنى و.. بعد مى بينيم همه دارن پست مى ذارن و در موردش حرف مى زنن به غير از خود بنيامين! حرف اشتباهى نيست ولى واقعاً بعضى شبا رو استيج پودر ميشم ميان با جارو خاك انداز از رو زمين جمعم مى كنن و طول مى كشه تا دوباره سر پا شم.
مى خواين باور كنيد يا نه؛ من با افتخار و مثل يه سرباز روى استيج جونمو مى ذارم كف دست، مى ميرم و زنده ميشم تا همه حالشون خوب شه و اينو البته يه وظيفه مى دونم.
١٨٢- يكشنبه اى كه گذشت در سالن دالبى لس آنجلس و با بيش از سه هزار ايرانى عاشق يكى ديگه از بهترين #‌كنسرت_شب_فرشتگان رو گذرونديم. همه حال و هوامون رو هوا بود.
١٨٣- يك رفيق هميشگى و يك آرتيست خفن هم با اومدنش خوشحاليمون رو دو برابر كرد؛ #‌پيام_شمس
١٨٤- كنسرت بيش از دو ساعت و تا آخرين لحظه اى كه ميشد ادامه پيدا كرد و اگر دو ساعت ديگه هم طول مى كشيد بعيد مى دونم كسى سالن رو ترك مى كرد! يعنى اينقدر همه مون تو حال خوبى بوديم. اين انرژى ها قطعاً دو طرفه ست. هم از تو سالن آتيش بلند ميشد و هم از رو استيج. #‌همه_خودشون_شدن_خواننده
١٨٥- يه حس عجيب و يه حسرت هميشگى بعد از اين طور شب ها مياد سراغ آدم و انگار يادم ميآره كه بالاخره يه روز بايد جلوى چشم همه عشاق با خوندن م من اگه تو تو رو دو دوباره ننننننبينمت مى مى ميرم #‌كاش_نفس_آخرم_رو_استيج_باشه_و_اينكه_سرمو_بذارم_رو_زانوى_كسى_كه_مى_ميرم_واسش_و_آسوده_بشم_از_عشقى_كه