.
در این دیار ســـربی ، یک استکان، هـوا نیســــــت
درد و غم و مرض هست، یک جرعه ی دوا نیست
اطفــــــــال و ســــــالمندان در خــــانه ها اسیرند
ویران شود هر آنجا ، غوغـــــای بچه ها نیســــت
بر چهره، مــاسک دارند، مــعشوقه هـــای این شهر
احــــــــوال عــــــــاشقان نیز، هرچند روبرا نیست
فرهـــــــــاد آسم دارد ، خسرو، ســـــــــــــیاه سرفه
هیچ آدمي به فـــــکرِ شــــیرین بینوا نیســـــت
تـــــاوان دیـــــــدن تو ، سنگین تر از جریمه ست
من زوجم و تو فردی ، این شهر جــــای ما نیست...
#‌شاعر #‌ناشناس