برای مستند شوک قسمت بازیگری یا اجرا زنگ زدم به احسان گفتم همه هستن ، عادل اومده ، رامبد هست ، ممد سلوکی میاد ، حیفه جات خالی بمونه ...
گفت ماه عسل که تموم میشه انقدر هجمه انتقادات و تهمت ها بالا می گیره که من خودمو چند ماه غیب می کنم ، حالا همین مونده بیام تو شوک درباره تکنیک های اجرا حرف بزنم ، از فردا می خوان بگن تو مگه خودت کی هستی که درس مجری گری هم میدی ...
عزیزان من ، ما یه صداسیما داریم که پول نداره ، کلی بدهکاری داره ، حالا تو این بدبختی و نداری و بی بودجه ای یه نفر با تلاش و زحمت کارش گرفته ، خوب می پوشه خوب حرف می زنه خوبم طرفدار داره .
شما برنامه شو دوست نداری نبین ، بزن یه کانال دیگه ، اما چرا می خوایید طرف رو از ریشه بزنید ؟ چرا ماها انقدر بخیل شدیم ؟ چرا تا یه نفر کارش می گیره می خواییم بریزیم سرش لهش کنیم ؟
به نظرم گروهی از ما ایرونیها خودخواه ترین ، حسودترین و خودبرتربین ترین مردمان دنیا هستیم .
آره می فهمم ما تو شرایط سخت اقتصادی زندگی می کنیم فقر و نداری زیاده ، بی کاری زیاده ، اما عزیزان من اینکه درآمد من خوب نیست بهانه ای نمیشه ناسزا بگم که چرا فلان فوتبالیست پول خوبی می گیره ، اينکه لباس خوبی تن من نیست دلیل نمیشه من ناراحتیمو سر فلان مجری خالی کنم که سی دست کت شلوار داره ، اینکه من اوضاع مالی خوبی ندارم دلیل نمیشه برم به فلان دختر مرحوم پورشه سوار فحش رکیک جنسی بدم .