من فکر می کنم آدمی دوبار متولد می شود یکبار دیده به جهانی می گشایی که وقتی می فهمی اش غمگینت می کند

حافظا چون غم شادی جهان در گذر است بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم حافظ این خانه جنگلیِ زیب