مامان بزرگ، آدم قانعی بود با این حال، ناهار شامش را که می خورد، می گفت خدایا شکرت اما بهتر از این هم

آدم باید گاهی بنشیند روی سکوی سیمانی باغی که انتهایش به جنگل می رسد بگذارد عطر شکوفه های نارنج پرت