کولبرهای کوهستان ، خوشا به شرف غیرت شما ، وای بر حال بندگانی که نشستند نگاه کردند باعث بان

آه که این یک لقمه نان ،با چه دردی از این گلویِ خسته پایین می رود...آه که چه دشوار به دوش می کشی غمِ