.خرمای خوزستانِ من خندیدنِ تو...همیشه می شکفم از خوندنِ غزل های قیصر شوق توی چشمام زنده میشه روحت

.نشود فاش کسی آنچه میان من توست از روزی که میتونستم غزل بخونم ساعت ها با یک غزل در جهان دیگری سی