.در این کوچه باغ خاطره ها چه آرام مطمئن قدم برمیدارم گویی عمریست که زندگی من در این کوچه باغ خاطره

دور باید شد، دور...دور از این مردم بیگانه که عادت دارند آسمان همه جا آبیِ آبی باشد...خانه تاریخی عبا

اگر نسیمی شانه هایت را نوازش کرد بدان هوای دل من است که به یادت می وزد...کلافه کرده ای مرا چرا همیشه