خط و نشان رقیب زارع: برای طلا می‌آیم!

به گزارش "ورزش سه"، بدون شک یکی از مدعیان جدی وزن 125 کیلوگرم کشتی آزاد المپیک طاها آکگل خواهد بود. او که طلای المپیک ریو و برنز المپیک توکیو و البته 8 مدال جهانی دیگر را در کارنامه دارد، در سال‌های گذشته نبردهای جذابی را با امیرحسین زارع، قهرمان سنگین وزن ایران داشته و پیش بینی می‌شود رقابت اصلی در پاریس هم بین همین دو کشتی گیر باشد.

آکگل در مصاحبه‌ای که اخیرا داشته، وعده کسب مدال طلا را در المپیک 2024 پاریس داده است. البته قهرمان سنگین وزن ترکیه‌ای از اینکه فقط کشورش در دو وزن سهمیه حضور در مسابقات کشتی آزاد المپیک را دارد، ابراز ناراحتی کرده و به حضور کشتی‌گیران روسیه‌ای با پرچم کشورهای دیگر هم انتقاد کرده است:"ورزشکاران داغستانی در سراسر جهان پراکنده هستند. ما در وزن خود با یک ورزشکار روس یا داغستانی رقابت نمی کنیم. همه کشورها ورزشکاران داغستانی را جذب کردند. آن‌ها به این کشتی گیران پاسپورت و تابعیت می‌دهند و اجازه می‌دهند برایشان مسابقه دهند. در حال حاضر با بیش از 10 ورزشکار داغستانی در یک وزن رقابت می‌کنیم. ابراهیم چیفتچی در وزن 97 کیلوگرم نماینده ماست و امیدوارم بتوانیم هر دو مدال بگیریم."

آکگول با اشاره به اینکه او یکی از باتجربه‌ترین ورزشکاران جهان است که در المپیک شرکت می‌کند، گفت:"همه ورزشکاران در المپیک آماده هستند و باید دید چه کسی از نظر روحی و روانی آماده‌تر است. جنبه روانی در المپیک از فنی هم مهمتر است. من با تجربه‌ای که دارم، امیدوارم برای دومین بار قهرمان المپیک شوم."

دارنده 10 مدال جهانی و المپیک در خصوص خداحافظی از دنیای قهرمانی عنوان کرد: "بعد از خداحافظی می‌خواهم زمانم را بیشتر با خانواده بگذرانم. هم اکنون مشاور وزیر ورزش هستم، اما فعلا فعالیت زیادی نکردم و وقتی ورزش را کنار بگذارم، کارم را شروع می‌کنم. البته بعد از خداحافظی هم همچنان درگیر کشتی و ورزش خواهم بود و باید تجربیاتم را به برادران و خواهرانم منتقل کنم. بعد از المپیک، روند را بررسی و ارزیابی خواهیم کرد و بعد از آن تصمیم می‌گیرم."

آکگول اعتقاد دارد بعد از او هم قهرمانان بزرگی در کشتی ترکیه ظاهر می‌شوند:"در کوتاه مدت سخت به نظر می‌رسد که بتوانیم یک قهرمان بزرگ داشته باشیم که مدال‌های زیادی کسب کند، به خصوص در رده‌های سنگین وزن. اگر بخواهیم همین الان از صفر شروع کنیم، 13-14 سال طول می‌کشد تا رکوردهای مرا پشت بگذارند. در کشور ما همیشه ورزشکارانی هستند که در کشتی استعداد دارند، اما اتفاقی. به عبارت دیگر، موفقیتی نیست که نظام به ارمغان بیاورد، بلکه استعدادی است که تصادفی به دست می‌آید. چون قهرمانی در ژن ماست. شاید 5، شاید 10، شاید 15 سال بعد. همان‌طور که من رکوردهای تاریخی 100 ساله را شکستم. الان هم استعدادهای خوبی داریم و ما منتظر خواهیم ماند و از آنها حمایت خواهیم کرد. این کشور بدون قهرمان نخواهد ماند."