در چند سال گذشته، دوربین های DSLR سهم قابل توجهی از بازار را به دوربین های بدون آینه واگذار کرده اند. این سبک جدید دوربین در دهه گذشته از گمنامی به اوج رسیده است. روندهای اخیر نشان می دهند که این مسئله کم اهمیتی نیست. سونی، فوجی، و اکنون کانن و نیکون همه با مجموعه در حال افزایشی از دوربین ها و لنزها به سرعت به سمت بازار بدون آینه خیز برداشته اند. با این حال، فقط به این دلیل که عده زیادی فکر می کنند دوربین های بدون آینه مسیر آینده هستند، به معنای پایان DSLR ها نیست. بله، DSLR ها از رده خارج نشده اند. لطفا مقاله را بخوانید و در انتها به ما بگویید شما چه فکر می کنید.

بحث دوربین های بدون آینه در مقابل DSLR سالهاست که ادامه دارد، اما فکر کردن به شرایط به صورت صفر و یکی کمی اشتباه است. لازم نیست که یک مسئله‌ ی این یا آن باشد. در واقع، در میان جامعه عکاسی برای هر دو نوع دوربین به اندازه کافی جا هست.

همان گونه که دوربین های فیلم خور مزایایی نسبت به دوربین های دیجیتال دارند، DSLR ها نیز ترفندهایی در آستین دارند که آنها را حتی در این عصر مدل های بدون آینه مدرن، به طور خاص و منحصر به فردی مناسب می سازد.

قبل از این که خیلی عمیق به محتوای این قسمت بپردازم، می خواهم یک چیز را روشن کنم: من نمی گویم که این نوع دوربین بهتر از دیگری است. هر دو نوع دوربین دارای نقاط قوت و ضعفی می باشند.

فقط به این دلیل که ممکن است یکی از آنها را به دیگری ترجیح دهید، شما را به یک عکاس خوب یا بد تبدیل نمی کند! دوربین ها ابزارهایی برای انجام یک کار هستند. تمام چیزی که می گویم این است که DSLR ها از رده خارج نشده و هنوز هم مزایای زیادی دارند.

این مقاله توسط «فوکوس نگار، فروشگاه آنلاین تجهیزات عکاسی و فیلمبرداری» به شما تقدیم شده است:

دوربین های بدون آینده مانند این Fuji X100F مزایای زیادی دارند. اما گاهی اوقات یک DSLR ابزار مناسبی برای انجام کار است. ۸۵mm، f/2، ایزو ۶۴۰، ۱/۲۰۰ ثانیه.

منظره یاب اپتیکال

دوربین های بدون آینه منظره یاب های الکترونیکی دارند، که به آنها توانایی انجام کارهایی را می دهد که با یک منظره یاب اپتیکال امکان پذیر نیست. این بدین معنی نیست که منظره یاب های اپتیکال، که در همه DSLR ها وجود دارند، در مقایسه با آنها هیچ چیزی برای ارائه ندارند. نه به هیچ وجه! منظره یاب های اپتیکال ممکن است بلافاصله نوردهی تصویرتان را به شما نشان ندهند، اما نمای کاملا واضحی از صحنه ای که در حال عکس گرفتن از آن هستید به شما می دهند.

Nikon D7100، ۸۵mm، f/2.8، ایزو ۱۰۰، ۱/۱۰۰۰ ثانیه.

منظره یاب های الکترونیکی از نقاط یا پیکسل های مجزا تشکیل شده اند، درست مانند تصاویری که توسط همه دوربین های دیجیتال ثبت می شوند. آنها مانند نگاه کردن به یک صفحه تلویزیون بسیار کوچک، با وضوح بسیار بالا هستند. در نتیجه، برخی از محدودیت های مشابه با آن صفحه ها را دارند.

مسائلی مانند تراکم پیکسل، نرخ تازه سازی (رفرش)، دقت رنگ، و محدوده دینامیکی هنوز هم در بسیاری از دوربین های بدون آینه مطرح هستند. این موارد در حال بهتر شدن هستند، اما همه منظره یاب های الکترونیکی نمایشی دیجیتالی از دنیای واقعی را نشان می دهند که دارای محدودیت هایی است.

منظره یاب های اپتیکال هیچ یک از این مشکلات را ندارند. آنها دنیای واقعی را بدون ترجمه آن به پیکسل ها نشان می دهند. بسته به شرایط نور یا این که دوربین را چقدر سریع حرکت می دهید، صفحه نمایش کُند نمی شود یا به هم نمی ریزد. لازم نیست نگران دقت رنگ یک منظره یاب اپتیکال باشید، چون چیزی که شما می بینید دقیقا شبیه دنیای واقعی است.

مصرف باتری همیشه در منظره یاب های اپتیکال بهتر است، چون آنها اصلا باتری مصرف نمی کنند. این بدین معنی است که حتی بدون روشن کردن دوربین نیز می توانید عکس های خود راترکیب بندیکنید. اگرچه دوربین های بدون آینه از این لحاظ به طور چشمگیری بهبود یافته اند، اما DSLR ها هنوز در این زمینه مزیت دارند.

انتخاب لنز

شرکت هایی مانند سونی و فوجی ترکیب کاملی از دوربین های بدون آینه و لنزهایی دارند که چندین سال آنها را می ساختند. کانن و نیکون نیز با لنزهای بدون آینه R و Z خود به آنجا خواهند رسید. اما در این میان، DSLR ها همچنان پادشاه هستند.

باز هم، این بدین معنی نیست که آنها بهتر هستند! فقط این که DSLR ها هنوز از رده خارج نشده و در حال حاضر برای بسیاری از عکاسان ارزشمند هستند.

کانن و نیکون هر دو سابقه تولید دهه ها لنز برای دوربین های DSLR خود دارند. سابقه نیکون به سال ۱۹۵۹ برمی گردد، زمانی که اولین دوربین F-mount عرضه شد. پنتاکس، کانن، و سایرین نیز کاتالوگ های لنز عظیمی دارند، که به این معنی است که اگر امروز یک DSLR بخرید، بلافاصله به تعداد زیادی لنز دسترسی خواهید داشت. لنزهای قدیمی تر ممکن است فاقد فوکوس خودکار یا تثبیت کننده تصویر باشند، اما بسیار ارزان تر و راهی عالی برای گسترش افق عکاسی شما هستند.

تمام دوربین های بدون آینه می توانند از لنزهای قدیمی تر به همراه آداپتور استفاده کنند. به نظر نمی رسد که یک Sony A7IV یا Canon Eos R تنها به انتخاب جدیدترین لنزها محدود باشند. اما آداپتورها چیز دیگری هستند که باید بخرید و با خود به همراه داشته باشید، و گاهی اوقات قابلیت هایی مانند فوکوس خودکار هنگام کار با آداپتورها محدود می شوند. اگر می خواهید به وسیع ترین محدوده لنزهای ممکن دسترسی داشته باشید، DSLR ها هنوز هم گزینه بهتری هستند.

اندازه

دوربین های بدون آینه، طبق تعریف، از لحاظ اندازه کوچکتر از DSLR ها هستند، چون نیازی به جای دادن یک آینه بالاجهنده ندارند. این بدین معنی است که آنها می توانند بسیار باریک تر و جمع و جورتر شوند، که همان چیزی است که عده زیادی دوست دارند.

از طرف دیگر، یکی از دلایلی که DSLR ها هنوز از رده خارج نشده اند این است که برای افرادی که دوربین های بزرگتر و سنگین تر را دوست دارند، جذاب هستند.

اندازه بزرگتر DSLR ها به این معنی است که اغلب دکمه های بزرگتر و جای دست بزرگتری دارند، و عکاسی با آنها حس قابل توجه تر و ملموس تری دارد. هیچ یک از اینها بر کیفیت تصویر تاثیر نمی گذارد، اما این ویژگی ها برای بسیاری از افرادی که یک رویکرد محکم تر و ملموس تر را در هنگام عکس گرفتن ترجیح می دهند، اهمیت دارند. عده ای در واقع اندازه بزرگتر DSLR را ترجیح می دهند، به خصوص اگر یک گریپ باتری به آن متصل شده باشد، چون بیشتر و قوی تر آن را در دست خود احساس می کنند.

اگر با لنزهای بزرگتر مانند ۷۰-۲۰۰ f/2.6 عکاسی می کنید، اندازه DSLR از اهمیت ویژه ای برخوردار است. یا حتی یک لنز زوم همه منظوره مانند ۱۸-۲۷۰mm. وزن اضافه شده دوربین به حفظ تعادل لنز سنگین کمک کرده و تجربه عکاسی را کمی آسان تر از یک دوربین بدون آینه کوچک می کند.

میراث

شما به راحتی ممکن است در بحث های اینترنتی در مورد دوربین های بدون آینه گرفتار شوید. هیچ شکی نیست که آنها مسیر آینده هستند. همچنین، به نظر می رسد که تمام وبلاگ ها و کانال های یوتیوب مربوط به عکاسی با بحث در مورد آخرین تکنولوژی دوربین های بدون آینه پر شده اند.

یکی از دلایل فروش زیاد DSLR ها دقیقا برعکس این قضیه است: آنها چندین دهه وجود داشته اند.

این بدین معنی است که علاوه بر لنزها، انواع منابع دیگر نیز برای افرادی که می خواهند بیشتر در مورد استفاده از این سبک دوربین یاد بگیرند، وجود دارد. یک DSLR جدید کانن یا نیکون دکمه ها، منوها، و کنترل های یکسانی با همتایان خود از سالها یا حتی دهه ها قبل دارد.

Canon Rebel Ti، ۱۰mm، f/5.6، ایزو ۱۰۰، ۱/۵۰۰ ثانیه.

اگر شما در عکاسی تازه کار هستید و می خواهید نحوه استفاده از یک DSLR را یاد بگیرید، احتمال زیادی وجود دارد که یکی از آشنایانتان مدل مشابه یا شاید حتی نسخه قدیمی تری از همان دوربین را داشته باشد. این دلیل خوبی است که DSLR ها هنوز از رده خارج نشده و برای کسانی که می خواهند از تجهیزات دوربین قدیمی خود نهایت استفاده را ببرند، کمک بزرگی هستند.

اینطور نیست که بگوییم دوربین های بدون آینه پشتیبانی میراثی ندارند. در برخی از آنها مانند فوجی، دکمه های چرخان و کنترل ها از روی دوربین هایی مدل سازی می شوند که چندین دهه پیش محبوب بودند. اما فقط به این دلیل که آنها کنترل های مشابهی دارند، به این معنی نیست که همان میزان پشتیبانی را دارند.

Nikon D200، ۵۰mm، f/1.8، ایزو ۴۰۰، ۱/۳۲۰ ثانیه.

شما احتمالا افرادی را می شناسید که می توانند در یادگیری استفاده از یک DSLR به شما کمک کنند، چون خودشان هم یک DSLR دارند. به علاوه، تعداد وب سایت ها و آموزش های آنلاین برای DSLR ها بیشتر است، به این دلیل که آنها مدت طولانی تری وجود داشته اند. البته، دوربین های بدون آینه در آینده جلو خواهند افتاد، اما در حال حاضر، پیام واضح است: DSLR ها هنوز از رده خارج نشده اند. علاوه بر این، هنوز هم دلایل زیادی برای در نظر گرفتن خرید یکی از آنها وجود دارد.

شما چطور؟ شما با DSLR عکاسی می کنید یا به سراغ دوربین های بدون آینه رفته اید؟ یا مثل من هستید، و از هر دو نوع دوربین استفاده می کنید؟ من کنجکاوم که نظرات شما را بشنوم. اگر دلایل دیگری دارید که نشان می دهند DSLR ها هنوز از رده خارج نشده اند، لطفا آنها را با ما به اشتراک بگذارید.

نویسنده: سیمون رینگسموت (Simon Ringsmuth)