#‌معرفی_کتاب
ما روی زمینِ صاف زندگی می‌کنیم، روی سطح، اگرچه همچنان بلندپروازیم. ما قعرنشینان گاهی به بلندای خدایان می‌رسیم. بعضی با بالِ هنر پر می‌کشند، بعضی با مذهب عروج می‌کنند؛ ولی بیش‌تری‌ها را عشق پرواز می‌دهد. وقتی بالا می‌رویم، خب ممکن است سقوط هم بکنیم. فرودهای راحت و بی‌دردسر انگشت‌شمارند. ممکن است یکهو ببینیم با شدتی استخوان‌شکن مثل توپ داریم به زمین می‌خوریم و تا خط راه‌آهنِ کشوری خارجی کشیده شده‌ایم. هر داستان عاشقانه، بالقوه، داستانِ اندوه نیز هست؛ اگرنه در اوایل، اما در ادامه‌اش؛ برای این یکی‌شان نه، برای دیگری؛ بعضی‌وقت‌ها هم برای هردوی‌شان.
پس چرا ما همواره سودای عشق داریم؟ چون عشق نقطه‌تلاقیِ حقیقت و جادوست؛ حقیقت چنان‌که در عکاسی؛ و جادو چنان‌که در بالون‌سواری.

#‌عکاسی_بالون_سواری_عشق_و_اندوه
#‌جولین_بارنز
ترجمه‌ی #‌عماد_مرتضوی
#‌نشر_گمان
۲۵۰۰۰ تومان
‌‌‌
‌جولین بارنز در اغلب آثارش مرزهای مرسومِ گونه‌های ادبی را نادیده گرفته است. کتاب عکاسی، بالون‌سواری، عشق و اندوه نیز به همین ترتیب، ترکیبی است از تاریخ و جستار خلاقانه و خودزندگی‌نامهٔ داستانی که به شکل نوشته‌ای گیرا در باب عشق و اندوه درآمده است– کتابی که بارنز آن را اصلاً در سوگ همسر و کارگزار ادبی از دست رفته‌اش، پت کاوانا، نوشته است. پت در سال ۲۰۰۸ از تومور مغزی مُرد.

کتابْ سه جستار را در بر می‌گیرد: «گناه ارتفاع»، «بر روی سطح» و «از دست رفتن عمق».
در جستار اول، نادار (عکاس و مخترع قرن ۱۹) عکاسی و علم هوانوردی را درهم‌می‌آمیزد و به اولین عکاس هوایی تبدیل می‌شود.
در جستار دوم، بارنز رابطه‌ای خیالی میان سارا برناردِ بازیگر و فرد برنابیِ ماجراجو ترسیم می‌کند.
جستار سوم شرح عشق بارنز است به همسرش– و سرسختی او در این عشق، حتی پس از مرگ کاوانا.

هر سه فصل با جملاتی مشابه آغاز می‌شوند: «دو چیز را که تا حالا کنار هم قرار نگرفته‌اند کنار هم می‌گذارید».
تمام اجزاء کتاب درهم‌تنیده‌اند و هر کدام در هر جستار تکرار می‌شود و معنایش را کامل می‌کند.
‌
#‌کتاب_سروستان