‌ ‌
"سولو" شدم!
#‌سولو عبارتی در خلبانی‌ست که به اولین پرواز تنهاییِ یک #‌خلبان بدون حضور استاد گفته می‌شود. آداب و مراسمی دارد خاصِ خودش. درجه‌ها از ۱ خط به ۲ خط ارتقا پیدا می‌کنند و آب سرد می‌پاشند روی سرِ پروازکننده. این آبِ سرد اما چندین دلیل دارد، یکی از آنها شستنِ غرورِ خلبان است، که بداند غرّه‌شدن در عملِ پرریسکِ #‌خلبانی جایز نیست! چه آنکه در پرواز، اولین خطا می‌تواند آخرین خطا باشد!
دیگری جلوگیری برای از حال‌رفتگیِ پروازکننده است پس از آن استرس زیاد و ...
در این مدت مدام گفته بودند و شنیده بودم حالِ حین پروازِ سولو برای هیچ‌یک از خلبانان با هرچند ساعت پرواز، تکرارشدنی نخواهد بود. حالا اما، ایمان آورده‌ام.
در تمام این روزها، در تمام ِ پنج صبح بیدارشدن‌هام و درس‌خواندن‌ها و خواب‌آلودگی‌هام، هر جا که خسته می‌شدم یا بی‌پول، این شعر را در ذهن مرور می‌کردم و جان می‌گرفتم.
و حالا من یک پرواز کرده تا آرزوی تمام سال‌های زندگی‌ام هستم.
نیک می‌دانم چقــــدر راه مانده تا اوج!
از راهِ رفته‌ و شبِ نخوابیده و پس‌اندازهای ریال به ریال اما، راضی‌ام.
#‌باران_نیکراه