..
آفتاب از کجا درآمده است، این که حــــــــــــــوّا هوای آدم کرد؟
با وجودت اتاق سرد و عبوس، کمی از سردیِ خودش کم کرد
لحظه‌های نبودنت به خدا در خودم بار‌ها شکسته شدم

تا به کِی توی خواب بایستی حضرت ماه را مجسّم کرد؟
عشق یک هدیه ی خدادادیست، من کجا و حضور ماه کجا؟
کاش می‌شد برای ماه دلت، جای شایسته‌ای فراهــــم کرد
دلِ من مثل سیر و سرکه شدست، نکند از کنـــار من بروی؟
کاش می‌شد که در کنار تو باز چایِ پر رنگِ عاشقی دم کرد
يك عاشقانه ي دلبرانه از دوست و رفيق روزگار كه بي ادّعا اين روزها رفاقتش رو مهراثبات زده، اميد صبّاغ نو.نوش جان همتون. داشتن شما بزرگترين سرمايه ست. خوش به حال من.
#‌غزل #‌عاشقانه #‌اميد_صباغ_نو #‌همتون_عشقين #‌مهربانها